บางคนอาจคิดว่าการเรียน รด.ไร้สาระสู้เอาเวลาไปทำงานดูหนังฟังเพลงหรือทำอะไรก็แล้วแต่เกิดที่จะประโยชน์ ผมก็ไม่ปฏิเสธความคิดของเขาเหล่านั้น ต่างคนย่อมต่างความคิดมีจุดมุ่งหมายไม่เหมือนกัน
สำหรับผมพวกคุณอาจจะว่าผมโลภ บอกตรงๆเลยล่ะว่าผมเป็นพวกที่ต้องการทุกอย่างมาเป็นของผมเอง ทำอย่างไรก็ได้ให้ไปถึงเป้าหมายเพื่อ ยศ "ว่าที่ร้อยตรี" เองก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมต้องการแสวงหา เพราะในเมื่อผมได้เดินทางมายังสายแห่งความโลภนี้แล้วก็คงต้องเดินต่อไป จะบอกให้ว่าเส้นทางแห่งความโลภที่ผมเดินอยู่ก็คือทำงานอื่นๆไปด้วย(เรียนมหาวิทยาลัยไปด้วย) และแสวงหายศโดยการเรียน รด.เพื่อเป็นทางลัดไปหาผลประโยชน์ที่มิชอบจากหนทางที่แสนจะสะดวกสะบายนี้ (คุณคิดเหมือนผมหรือป่าวนะ?) คนเรามันมีความซับซ้อนในความคิดอย่างนี้นี้เองคุณว่าอย่างนั้นหรือป่าว ที่เหลือคือเรียน
มหาวิทยาลัยให้จบเพื่อเอายศ "ว่าที่ร้อยตรี" นี้ไปใช้เพื่ออะไรคุณๆก็คงคิดได้เหมือนผม
กลับจากเขาชนไก่ครั้งนี้ผมได้อะไรมากมายเกินกว่าที่พวกคุณคิดซะอีก ต้องขอบคุณที่คุณตั้งหน้าตั้งตาอ่านบทความของผมถึงตอนนี้ ผมมีคำแค่คำเดี่ยวเพี่ยงอยากจะบอกกับคุณเท่านั้น "อยู่ต่อเลยได้ไหม" ความหมายก็เหมือนบทเพลงนั้นไม่มีงานเลี้ยงไหนที่ไม่เลิกลา บ๊ายบายหนุ่มๆสาวๆครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น