เมื่อฉันดมดอกไม้ ฉันดีใจ ฉันมีความสุข เพราะฉะนั้นฉันจึงรักดอยที่นี้ ฉันนั้นเป็นคนป่าที่คนเรียกว่า "ตองเหลือง" ฉันพบเจอหลายอย่างมามาก บางที่ฉันวิ่งไปบนท่อนไม้ลอยฟ้าฉันเห็น คน ที่เรียกฉัน
ว่าตองเหลืองมากันมากตัว คนถือท่อนไม้หินแข็งชี้มาที่ฉัน ฉันไม่เข้าใจที่คนทำ ฉันหยุดดูคน คนแปลกดี
ต่อมาฟ้าก็ผ่า
ดังเหลือเกินฉันกลัว ตกใจจนหล่นลงมา น้ำเหลวไหลออกมาตรงคอฉัน มันคาว ฉันไม่เจ็บ
แต่ฉันกลัวคน คนกระโกนเสียงดังลั่นป่าฉันไม่รู้จะทำอย่างไร ฉันวิ่งไปๆ ฟ้าก็ผ่าดังอีก ดังกว่าเดิม
ฉันรีบกระโดดเกาะท่อนไม้หนีฟ้าผ่าขึ้นไปบนไม้ วิ่งไปรังนอนส่วนฉันเอง โอ้ อนิจจาครอบครัวฉัน เมียฉันตาย น้ำเหลวเต็มรังหมดทั่วที่ ในอกเมียมีลูกฉันอยู่เองนี้ ฮือๆ อ๊ากกกกกกกกกกกก.............."ฉันคือคนป่า" (เสียงกรีดร้องดังลั่นระงมไปทั่วตามมาด้วยความเงียบของป่าเลือดนองไปทั่วป่า เพราะที่แห่งนี้คือที่ของ"คน"แล้วใครคือคนป่า?)
อืมๆพยายามต่อไปนะ เขียนได้ดีแล้วละครับ
ตอบลบ