ขายที่ครับอาจารย์จะซื้อก็ได้ครับ

ขายด่วนที่ดินปลูกบ้านเนื่อที่ 73 ตรว.
 ใกล้หมู่บ้านศุภาลัย เลค4 ซอยคุ้มเกล้า4/1 เขต หนองจอก  กรุงเทพมหานคร ใกล้วิทยาลัยเทคนิคกาญจนา
ราคา 1,500,000 บาทเท่านั้น(เจ้าของที่ดินขายเอง ราคานี้งดค่านายหน้า)  สนใจติดต่อ วัชระ โทร 086-089-9133 

บทความในบทความ

วันนี้ผมได้เดินไปที่หน้าบ้าน พอดีกับมีบุรุษไปรษณีย์ขับมอตอไซค์มาจอดลงหน้าบ้านผมพอดี เขาจึงยกซองสีน้ำตาลในมือให้ผม เมื่อผมเปิดซองมาดูผมจึงพบว่ามันคือวารสารเล่มหนึ่งที่ผมจะนำมาให้ท่านผู้อ่านได้เห็นถึงมุมมองข้อคิดนี้ ไม่รู้ว่าคุณจะเป็นใครบทความนี้ "มันเหมาะกับคุณ"
(อ้างอิงจากวารสาร Smart วารสารเพื่อคนรุ่นใหม่ไม่สูบบุหรี,หน้า3,เขียนโดย ศ.นพ.ประกิต วาทีสาธกกิจ;ปีที่ 13 ฉบับที่ 153 พฤศจิกายน 2555)
                   กว่า...จะเลิกสูบบุหรี่ได้
   หลายปีก่อน การสำรวจของสำนักงานสถิติแห่งชาติ พบว่าคนไทยที่สูบบุหรี่อายุเฉลี่ยที่เริ่มติดคือ 18 ปี
    ในส่วนของคนที่เลิกสูบบุหรี่ได้อายุเฉลี่ย 41 ปี
    แสดงว่าคนไทยที่สูบบุหรี่ปี่ พ.ศ. 2552 พบว่า คนไทยที่สูบบุหรี่ร้อยละ 60 คิดที่จะเลิกสูบ
    แม้ว่ากลุ่มผู้สูบบุหรี่อายุ 15-24 ปี ร้อยละ 61.6    (30%)

เรื่องสั้น ตอนที่1 (คนในป่า)

ฉันเป็นคนป่า กินผลหมากรากไม้เป็นอาหาร ยามเช้าฉันชอบขึ้นไปบนยอดดอย บนยอดดอย ลมดี เย็นด้วย ฉันมีความสุขมาก เมื่อลงมาฉันชอบใจดี ทุกครั้งฉันหยิบดอกไม้มาดม ดอกไม้บนดอยนั้นหอมดี
           เมื่อฉันดมดอกไม้ ฉันดีใจ ฉันมีความสุข เพราะฉะนั้นฉันจึงรักดอยที่นี้ ฉันนั้นเป็นคนป่าที่คนเรียกว่า "ตองเหลือง" ฉันพบเจอหลายอย่างมามาก บางที่ฉันวิ่งไปบนท่อนไม้ลอยฟ้าฉันเห็น คน ที่เรียกฉัน
ว่าตองเหลืองมากันมากตัว คนถือท่อนไม้หินแข็งชี้มาที่ฉัน ฉันไม่เข้าใจที่คนทำ ฉันหยุดดูคน คนแปลกดี
ต่อมาฟ้าก็ผ่า

           ดังเหลือเกินฉันกลัว ตกใจจนหล่นลงมา น้ำเหลวไหลออกมาตรงคอฉัน มันคาว ฉันไม่เจ็บ
แต่ฉันกลัวคน คนกระโกนเสียงดังลั่นป่าฉันไม่รู้จะทำอย่างไร ฉันวิ่งไปๆ ฟ้าก็ผ่าดังอีก ดังกว่าเดิม
ฉันรีบกระโดดเกาะท่อนไม้หนีฟ้าผ่าขึ้นไปบนไม้ วิ่งไปรังนอนส่วนฉันเอง โอ้ อนิจจาครอบครัวฉัน เมียฉันตาย น้ำเหลวเต็มรังหมดทั่วที่ ในอกเมียมีลูกฉันอยู่เองนี้ ฮือๆ อ๊ากกกกกกกกกกกก.............."ฉันคือคนป่า"  (เสียงกรีดร้องดังลั่นระงมไปทั่วตามมาด้วยความเงียบของป่าเลือดนองไปทั่วป่า เพราะที่แห่งนี้คือที่ของ"คน"แล้วใครคือคนป่า?)

ป่าในคน ตอนที่2

ผม คือชาย คนหนึ่งที่ทำงานออฟฟิต เหมือนคนทั่วๆไป ผมทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนมาหลายปี
วันนี้เป็นวันปีใหม่ ผมคิดว่าจะต้องมีสิ่งใหม่เข้ามาสู่ตัวผมแน่ๆ แต่ผมคิดผิด เช้าวันศุกร์นี้ฟ้ามืดครื้ม
ฝนตกหนัก  พายุใหญ่โหมพัดกระพือเอาขยะตามท้องถนนมวนเป็นเกลียว หมุน ติ้วๆๆ คนหายไป
ผมคิดว่าผมตาฝาด จึงใช้มือขยี้ตาแล้วมองดูให้ชัดอีกครั้ง บ้านเมืองกลายเป็นซากปรักหักพัง  ท้องถนนเต็มไปด้วยซากสิ่งมีชีวิตที่ไม่อาจระบุได้ อาจเป็นมนุษย์หรือตัวอะไรหน่า
      แต่น่าแปลกใจที่ตัวผมกับไม่รู้สึกแปลกใจหรือตกใจ อาจเป็นเพราะผมเปลี่ยนไปเพราะปีใหม่ละมั้ง
เมื่อคืนรู้สึกปวดหัวแปลกๆนั้นคนเป็นสัญญาณแห่งการเปลี่ยนแปลงที่ดีกระมัง
      เมื่อคืนนี้  จอมปีศาสนามว่าซาตาล ได้หลุดออกจากที่คุมขัง ชายหนุ่มเป็นร่างที่เหมาะสมของซาตาล  ทายสิซาตาลจะทำอย่างไร ซาตาลก็เหมือนนักธุรกิจทั่วๆไปที่ต้องมีการยื่นข้อเสนอให้กับคู้ค้านั้นคือ "พ่อหนุ่มๆ...." เสียงชายแก่ใกล้หมดแรงดังอยู่หน้าประตูบ้านที่ซอมซ่อของเขา ชายแก่สามารถเดินชนประตูเข้ามาในบ้านเขายังได้  แต่นับว่ายังมีมารยาทอยู่เขาพลิกตัวจากที่นอนขึ้นมาหยิบแว่นตาบนหัวเตียงแล้วเดินตรงไปหยิบคุกกี้ในกระปุกโหลอันเก่าของแม่เปิดเขากระปุก ให้ชายแก่ข้างหน้า
   "เอา หยิบไปให้พอนะ เพราะฉันจะไม่เปิดประตูรับนายเข้าไปเด็จขาด " ชายหนุ่มพูดด้วยความง่วงหงาววหาวนอน
    ขอบใจพ่อหนุ่ม เจ้ามีเมตตาดีอย่างนี้ พระเจ้ายังทำกับเจ้าได้อีกงั้นมาเป็นพวกข้าดีไหม ชายแก่ในชุดคลุมพูดเสียงแหบสูง
    ชายหนุ่มงงเล็กน้อย "ไม่อ่ะฉันยังไม่อยากตายตอนนี้ นี้เจ้าหนูจะหลอกผีไปถึงไหนฮ่ะฉันรู้นะว่าวันนี้เป็นวันฮาลาวีน  จะอำก็ไปอำคนที่รุ้จักไป ฉันไปละ" พูดจบชายหนุ่มก็เดินหายเขาไปในบ้านลากผ้านวมออกมาวางไว้หน้าบ้าน  "เอ๊านี้ผ้านวมเอาไปนอนซะ" พูดแล้วก้ปิดประตูดังปัง
          ปกติเขาไม่เป็นแบบนี้ เขาใจดีจะตาย ใจดีกับทุกคนแต่แล้วเมื่อวานมีขอทานมาขอเงินเขาก็เดินเข้าไปให้แต่กลับถูกเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งรุมทำร้าย เขาจึงวิ่งหนีกลับมายังบ้านซอมซ่อ ก่อนถึงทางเข้าบ้าน
เขาถูกปล้นจนหมดตัว ดีที่ถุกปล้นหน้าบ้านพอดีจึงเข้าบ้านได้โดยไม่มีใครเห็นเขาในสภาพเปลือย
ถ้าเป็นคุณๆจะแค้นไหม ผมไม่อ่ะ พ่อผมสอนว่าจงศรทธาในความดีแล้วความดีจะเป็นเกราะคุ้มภัยให้เราเอง
     แต่แล้วไม่ได้เป็นอย่างที่คาดคิดของชายหนุ่ม สิ่งที่เกิดกับเขาไม่ได้เป็นเพราะชะตาของเขาที่ทำให้เกิดแต่เกิดจากซาตาลที่พยายามทำให้มันเกิด เพื่อที่จะได้ทำสัญญากับชายหนุ่มคนนี้ เขาเกิดวันที่6เดือน6ปี2666ปีที่เป็นร่างจุติซาตาล ถ้ามันทำสัญญาสำเร็จก็เท่ากับว่ามันได้ร่างมนุษย์มาแล้วตามกฎ
พระเจ้าไม่สามารถควบคุมบงการมนุษย์ได้ ไม่สามารถทำร้ายซาตาลในร่างมนุษย์ได้ นับว่าเป็นโชคดีในโชคดี ที่มันออกมาวันนี้พอดีวันที่พ่อหนุ่มซวยที่สุด5555วัน ฮาราวีน ความจริงแล้วคำนี้มันมีความหมายว่า ยอมรับหรือให้นั้นเอง เมื่อชายหนุ่มกล่าวคำว่าฮาราวีนมันจึงดีใจอย่างบอกไม่ถูกเลย
      ซาตาลจึงตะโกนถามชายหนุ่มในห้องว่า พ่อหนุ่มชื่ออะไรหรอแล้ววันนี้มันวันอะไรนะข้าฟังไม่ชัด
จะเอาชื่อไปทำคุณไสยหรอ เชิญเลย ผมชื่อมารา ฮาราวีนวันนี้เป็นวันฮาราวีน ไม่ต้องเรียกอีกนะเข้าใจ๋
ก่อนที่รามาจะพูดซาตาลได้พูดภาษาแปลกเบาๆที่ไม่มีใครได้ยิน "ซาฟีริสสโซอีส รามา อารูเบดูมัสนัม"
คำพูดของรามาก็ดันไปพูดต่อจากซาตาลพอดิบพอดีนีเอง
      แปลเป็นภาษามนุษย์ว่า " มนุษย์ รามา ทำสัญญาผูกวิญญาณสู่กาลดับสูญหรือไม่ รามา ยอมรับ "
และนี้คือจุดเปลี่ยนในชีวิตเขา

วันจันทร์สีชมพูและวันอังคารสีเขียว

ผมว่าต้องมีคนนึกสงสัย หรืออย่างน้อยคงจะต้องแอบสงสัยใจใจลึกๆแหละว่า
ทำไมน๊าวันอังคารต้องสีชมพู และทำไมวันจันทร์ต้องสีเหลืองด้วย วันนี้ผมจะมาบอกเล่าเกี่ยวกับความรู้สึกนี้
ในความรู้สึกของแต่ละคนนั้นย่อมมีความแตกต่างกันไป  อย่างผมนะ ผมว่าวันจันทร์มันต้องมีความน่ารักกุ๊กกิ้กเหมาะกับสีชมพูเป็นที่สุด
   ด้วยเหตุนี้บทความนี้จึงเกิดขึ้นมาด้วยอารณ์เปลี่ยว(หรือว่าเปรี้ยวกันหว่า)ในใจผมที่อย่ากเล่าให้คุณๆทั้งหลายฟังสุดท้ายนี้ขอส่งท้ายด้วยคำถามหนึ่งคำครับ คุณมีความสุขกับงานที่ทำ หรือคุณทำมันเพื่อแสวงหาความสุข แต่เปล่าเลยครับเอาหูมาใกล้สิครับ  "ความสุขอยู่ใต้ฝ่าเท้าคุณนะ ความสุขอยู่ที่จุดยืน ไม่ว่าเราจะอยู่ตรงไหน ใจเราสุขก็หมดปัญหาครับ"

ทำข่าว

เริ่มต้นวันแรกของการทำข่าว วันที่ 1!
   สถานที่รับผิดชอบหรือเขตการทำข่าว
   -คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
   -สำนักบริการและเทคโนโลยีสารสนเทศ
   -วิทยาลัยนวัฒกรรมและการจัดการ
สัปดาห์หน้าเสนอ
   - ลักษณะของพื้นฐานของพื้นที่ข่าววันพุธหน้า
    แล้วเจอกัน